دلیل اصلی برای گسترش این نسوزها، مسائل زیست محیطی نسوزهای منیزیت کرومیتی و ممنوعیت استفاده از آنها درکشورهای پیشرفته بوده است. از طرف دیگر خواص جالب حرارتی، مکانیکی و شیمیائی این آجرها باعث گسترش روز افزون آنها شده است. این نسوزها به‌طور کلی به دو گروه تقسیم می‌شوند:
–نوع اول، تشکیل اسپینل در اثر واکنش ذرات آلومینا با MgO در هنگام پخت آجر رخ می‌دهد. این نسوزها حاوی حدود ۳ تا ۸% آلومینا، ۱ تا ۲% اکسید کلسیم و ۱ تا ۴% سیلیس می‌باشد.
–نوع دوم اسپینل (MgAL2 O4) از پیش تهیه شده به منیزیت زنیتر شده اضافه می‌شود. این آجرها معمولاً ۱۰ تا ۱۵% اکسید آلومینیوم و ۸۰ تا ۹۰ درصد اکسید منیزیم داشته و مقدار کل ناخالصی‌های سیلیس، اکسید آهن و اکسید کلسیم آن کمتر از ۲% می‌باشد.
تقسیم‌بندی دیگر نسوزهای منیزیت ـ اسپینل، بر حسب نوع منیزیت استفاده شده می‌باشد. برای تهیه اسپینل در آجرهای نوع دوم، منیزیا و آلومینیا به نسبت وزنی ۷۱.۸ / ۲۸.۲ درصد، پس از مخلوط شدن و قالب‌گیری درC 1650 در اتمسفر اکسیدی حرارت داده می‌شوند. انتخاب آلومینا و دانه‌بندی آن مهم است. هر قدر آلومینا فعال‌تر باشد (مثلاً نوع x در مقایسه با x) و هر قدر ریزدانه‌تر باشد، محصول اسپینل در زمان کمتر ساخته می‌شود. درصورتی‌که از مواد اولیه دیگر آلومینادار استفاده شود، ناخالصی‌های آن و خصوصاً مقدار سیلیس بایستی کم باشد باید توجه داشته باشیم که نقطه ذوب اسپینل ۲۱۰۰، آلومینا ۲۰۰۰، MgO C2800و بنابراین افزایش زیاد اسپینل باعث کاهش خواص نسوزندگی آن می‌شود.