چدن
چدن به آلیاژهایی از آهن و کربن که بین ۲.۱الی ۶.۲ درصد کربن داشته باشند، گفته میشود. رنگ مقطع شکست این آلیاژ به عنوان شناسه نامگذاری انواع مختلف آن به کار می رود. بیش از ۹۵ درصد وزنی چدن را آهن تشکیل میدهد و عناصر آلیاژی اصلی آن کربن و سیلیسیم هستند. به طور معمول بین ۲.۱ تا ۴ درصد کربن و ۱ تا ۳ درصد سیلیسیم دارد و به عنوان آلیاژی سه گانه شناخته می شود.
تولید چدن
چدن از طریق ذوب دوباره سنگ آهن به همراه ضایعات آهن و فولاد بدست می آید و در طی مراحلی برای حذف عناصر ناخواسته مانند فسفر و گوگرد همراه است. بسته به نوع کاربرد، میزان کربن و سیلیسم تا حد مطلوب (به ترتیب ۲ تا ۳.۵ و ۱ تا ۳ درصد وزنی) کاهش داده می شوند. سایر عناصر نیز حین ریخته گیری و قبل از شکل گیری نهایی، به مذاب افزوده می شوند. چدن به جز موارد خاص که در کوره بلند موسوم به کوره کوپل ذوب میشود، عمدتاً در کوره‌های القای الکتریکی تولید می گردد. پس از تکمیل ذوب، مذاب به کوره نگهدارنده یا قالب ریخته میشود.
انواع چدن
انواع گوناگون چدن را مي توان بر اساس ريزساختار دسته بندي کرد. اين دسته بندي بر شکل بخش عمده کربن موجود در چدن مبتني است. بر اين اساس پنج نوع اصلي چدن وجود دارد:
– چدن سفيد
– چدن چکش خوار
– چدن خاکستري
– چدن داکتيل
– چدن با گرافيت فشرده
به هر نوع از اين چدن ها مي توان تا حدودي عنصرهاي آلياژي افزود، يا آنها را مورد عمليات گرمايي قرار داد، بدون اين که نوع چدن تغيير کند. چدن هاي آلياژي را که معمولاً حاوي بيش از سه درصد عنصر آلياژي هستند مي توان به طور جداگانه به عنوان چدن سفيد ، خاکستري ، يا داکتيل دسته بندي کرد.
موارد مصرفی:
چدنها، به استثنا نوع داکتیل، ترد هستند و به دلیل نقطه ذوب پایین، سیالیت، قابلیت ریخته گری، ماشین کاری، تغییرشکل ناپذیری و مقاومت به سایش به موادی مهندسی با دامنه وسیعی از کاربرد تبدیل شده و در تولید لوله ها، ماشینها، قطعات صنعت خودرو مانند سرسیلندر، بلوک سیلندر و جعبه گیربکس به کار میروند. چدن همچنین به تضعیف و تخریب ناشی از اکسیداسیون (خوردگی) مقاوم است.
شمش چدن شرکت سرمد شمیم سپاهان